Baslik yok

Gunaydin picler,

Yarin yarin olali benim kurdugum gibi hayaller gormedi, biliyorum. Ama hayal kurmadan inanin, edemiyorum.

“Of” Bu kelime gercekten rahatlatiyor insani. Bir daha “Of”

Yaban ellere geldikten sonra, cok sey degisti. Hem de cok sey.

Konusmamiza gecmeden once bir kac noktayi aciga kavusturalim. Oncelikle bir avuc oc, benim moralimi bozamaz. Bunu basaramaz. Bu kadar.

Evet, ne diyordum? Degisim! Dusuncelerim, hic kaymaz dedigim yerler kaydi. Dusune dusune filozof oldum ben burada. Elimde pipom eksik bir tek. Onu da paraya kiyip alamiyorum. Of.
-Of’tan sonra unleme gerek yok. Of’un sonunda sonsuzca unlem var zaten. Of noktayi koyar. Of cok sey anlatir da o yuzden.-
Fight Club’ I ilk izledigimde “cok guzel bir film” demistim. Son izledigimde o kadar cok sey diyordum ki. Fight Club hayat dusturumuz, basucu filmimiz olmaya aday bir film. Hatta oyle olsun bir zahmet. Ben kitabini okumadigima yanarim. Siktigim universite sinavina calismak icin (!) okumamistim.
Amerika’da, evde bos durmayayim diye film izlemekteyim. Internet de hizli olunca bir cok filmim oldu. Fight Club’ I izledim ilk once. Ardindan Kaybedenler Klubu’nu, sonra Into the Wild’I, ardindan Mr.Nobody’yi ve Zeitgeist’in uc filmi.
Dogal olarak dusunce yapim cok degisti. Oncelikle sisteme nasil da kolay lokma oldugumu farkettim. Nasil da kendi atesime odun tasiyan bir kole oldugumu farkettim. Farklilik yaratmam gerektiginin farkina vardim. Sistemden cikamiyorsam da, sistemde kendi isteklerimi gerceklestirebilirdim. Tabi, dunyayi kurtaran adam moduna girdigimi, ne kadar da salak oldugumu dusuneceksiniz. Devam edin, ben devam ediyorum cunku.
Basini alip Alaska’ya gitsen, basini alip Alaska’ya gitmis olursun. Sonun Christopher McCandless’dan farkli olmaz.
Kaybedenler Klubu sikik iki adamin hayatidir. O iki sikik adam, simdi gobekli kel iki adam, adlari ustunde sikik insanlardir ve yasam tarzlari midemizi bulandirir, Neyse,
Zeitgeist, her insanin ilgisini ceken, illuminati, masonik sirlar, ikiz kuleler ve ateizmle yogrulmus, cimbizla izlenecek bir film serisi. Ben sahsen cimbizla seyrettim bu seriyi. Hosuma gitti, ilgimi cekti, ufkumu acti. Anlattiklari cesur ve ilgi cekici. Insan, bu kadar guclu insanlar sirlarinin aciga cikmasini, insanlarin kendilerine karsi bilinclenmesini nasil kaldiriyorlar, anlayamiyor.Ama yine de anlattiklari hos, yararli, insani uyandirici cinsten.

Gunler once basladigim yarim biraktigim bu yaziyi decam ettiremiyorum. Boyle de bir aliskanligim var.

Hic bir yazimi tekrardan okumam, bir anda tum yaziyi bitirir, ardindan noktayi koyarim. Zira asil yazinin boyle ciktigina inanirim. Uzerinde islenmis hicbir sey aslinda kendinden guzel degildir. Boyle yaparak gercek guzele ulasamayiz. Hatali olsun olmasin, yarim ya da tamamlanmis olsun, tum yazilarimi  kontrol etmeden, ustunden gecmeden, suslemeden, icimden geldigi gibi yazar yayinlarim. Bu kadar.

Yazmak benim isyanimdi

 

Yazmazsa, gittigimizde ardimizdan bizi sayiklayacak hic birsey kalmaz. Yazmazsak gideriz, kimse gitti demez, unutulur gideriz.
Yazmaliyiz ki tepkimizi gostermeliyiz, icimize attigimiz tepkinin etkisi olmaz.
Agladigin zaman yaz ki, duygularinin zirve yaptigi anda en iyisini yarat.
Bosuna aglamamis ol, bosuna kaybetme onca tuzu.
Olmadi beraber yazalim seninle. Sonsuza kadar varim ben,sen oldugun surece.
Evet, yazmak benim isyanimdi. Senin oldugu gibi, onun oldugu gibi.
Yazdigin kadar varsin ve yazdigin kadar varligini belli edersin. Yazmak yolda olmak demektir. Yazmak gidiyor olmak demektir. Yazmak yazmak demektir.
Yazarlar, bu yuzden yazarlar iste. Yazamazlarsa catlarlar. Daglara taslara haykirmazlar onlar, kagida bagirirlar avaz avaz, kaleme abanirlar ya da tuslara
Yazmanin keyfini yaza bilir birader. Bu herseyden farkli, her seyden yucedir, kimse okumasa da.
Cunku bilir ki dusunen adam, birgun sadece biri okusa bu yazarin basarisidir.

Sevginin dili

Sevginin dili yok derlerdi
Son sevistigim kiz
Sevgi
Oyle bir dili vardi ki
Neyse

Gozumun onunde
Hala sulieti
Yesil karlar uzerinde
Hala ayak izleri

Ucaktan bozma
Bir paravanla
Gonderdik onu okyanuslara
Orada kalakaldi
Bir basina
Mutluydu son gordugumde
Haziran’in son yagmurunda

Simdi nerelerde bilinmez
Aglayan her cocugun
Yanaginda belirir
Ya da akan kanlara
Karisir da belli etmez
Tek bildigimiz iyi kizdi Sevgi
Onu sevenler de

Yarin gec olabilir. onu gormeye
Biz oynayalim yine
Sabahlar gibi, cocuklarda
Tasalanma gecer bu da
Bak kirlangiclar ne guzel yapiyor

Kalpler Eskir Tuylerden

Yuvarlak bir masaydi sevgimiz
Dogaya ve  kitaba
Boyutu degisse de
Ayni sekildi kabaca

Gozlerimiz farkli yerlerdeyse de
Menzilimiz ayniydi
Hedefimiz ayni
Kulvarlar farkli
Deparlar ayniydi

Aglamak farkliydi
Tuzlu yaslar yakarken
Pembelikleri
Sicacik evlerimizde
Somine atesi gibi

Pencereler karliydi
Kis basladigindan beri
Kapilar kilitli
Anahtarlar nerde
Cocuklar ne halde
Bilen yoktu herhalde

Ama bu sefer farkli
Ama bu sefer guclu
Olmaya soz verdik
Ama bilemedik
Seyir farkli sefer farkli

Yanliz dolastik bu yuzyilda da
Digerinde evleniriz dedik de
Bulamadik evin yolunu
Kaybettik kapinin kolunu da
Cocuklar oldu acliktan
Donmus nefesleri arasindan
Bir kus suzuldu somineye dogru
Ve dustu son carpan kalp de
Kirli ve isli bir halde
Kirik bacadan

Costospomos Sibulos

Beyaz golgelerde sabahladim yillarca
Yastik ustune yastik koydum
Dosek ustune dosek

Ve uzaklasti yillar biz sokuldukca
Cocuklar aglasti kirlarda
Islanmis yaban otlariyla

Otlar sarariverdi birgun
Taze yuzlerimiz gibi
Kansiz cansiz kaldi o da
Buz gibi ellerimiz gibi

Hasta edecek bu hirs
Birgun hepimizi
Kazansak ne olur,
Kaybetsek ne olur

Dusunmedik, dusunmeden
Yasadik yasli babalarimiz gibi
Geldigimiz gibi gittik
Biz de yaslandik
Yaslanmak
Zorundaymisiz gibi

Cozemedik yasami
Hayatin amacini
Tanri var miydi, nasildi
Tadamadik, duyamadik zatini
Oylece geldi gecti yillar
Hic bitmeyecekmis gibi

Pireler ucustu yorganlardan
Dosek yangi kul oldu
Geriye kalan bir avuc
Yanik bagirli pire
Ve bitti.

Lambalar

Lambalar
Lambalar gitti
Söndü kibritler
Termitler icti de oldu
Ölümün suyundan

Aglastik gece boyunca
Hep sarildik, hep sarildik
Sicak derimizi eritenceye,
Geberinceye kadar

Ölmek gibiydi onu tasimak
Kalbimde ve kollarimda
Sonsuz varsa, ona dek
Akacak sular dönmeden geri
Ve öpüsecek kirlangiclar
Kuytu karanliklarda

Aglayacagiz bizse sabaha kadar
Nedensiz gibi, neden siz gibi
Olamadik diye
Sabahlara kadar.
Sabah lara kadar
-acimasizdi günes
Ve bizi ayiracak kadar
Kalleş

Lambalar söndü
Lambalar öldü
Öldü kirlangiclar
Öldü ates
Hepimiz öldük hasretinden
Termitlerin.

Termitler öldü
Ve agladik, agladik
Sabah lara kadar.

Alismak Olmamak, Yok Asla

Kambur adamlar var karsimda
Yirmi ucunde hepsi aslinda
Kadinlar olmus, curumus cesetleri
Oysa daha otuz ucunde hepsi
Rahatlayivermis hepsi de
Ulasinca kervan saraya
Ama girememis ki kervan
Saraya!

Ve birakip gitmis anneler
Mis kokularini da goturmusler
Gozyaslari kalmis ardlarinda
Anne farkli kadin farkli

Onlar aglarmis hep, hep aci cekermis
Mis kokulari yanan yureklerinden tutermis
Anneler neden mistir?

Babalarsa coktan
Uzaklasmis islak karadan
Deniz onlari cigerine cekermis
Derince bir nefesle, son bir sefere
Mahsus.
Mahsus yaparmis deniz
Yer yokmus ikinci bir sefere
Kavusmak icin, belki de


Neden gider anneler sorun babalara
Onsuz yapamayiz bilmez mi anne?
Nereye kaybolur ardindan tullerini savurarak
Neden suzulur karanliga o pencereden
Neden iclerimizde kocaman bir delik acarak
Giderler uzaklara? Acitir bilmezler mi bu yara?

Alisir her evlat onlarin yokluguna
Ama ben yapamam ki Baba!
Birseyi yapamadigim zaman kizardin,
Ben sensiz yapamam –biliyorum yine kizdin
Olsun, bana hep kiz, yeter ki ol burda
Gitme diger babalar gibi
Olma diger babalar gibi
Orada birsey yok, tunelin ucu parliyorsa da
Simdiden yansiyan isiktir o aydinlik
Ne olur gitme, gidersen atarlar seni de karanliga
Her babayi attiklari gibi
Evlatlar alisir yokluklarina da
Ben alisamam vallaha
Gitmesin babalar, gitme baba

Nerede Kalmistik?

 

Yeni bir bilgisayar aldigimdan beridir yazmiyorum. Oysa neler oldu, neler degisti bu surecte. Upper seviyesine atladim okulda. Cok sevdigim hocam Ms, Z gitti, yerine Mr. D diye bir mal geldi. Ingilizce’ye bakisim degisti. Ailemle ne kadar zamandir gorusmuyorum. Tugan ile hergun film izlemeye basladim. Washington’da havalar sogumaya basladi. Saganak yagislar gorduk…

Kaybedenler Kulubu diye mal bir film izledim gecenlerde. Sonra Into The Wild diye beni benden alan, dusuncelerimi sarsan bir filme rastladim. Zeitgeist serisini de izleyince ustune beynimdeki yapilar sarsilmaya basladi. Fight Club’ in etkisiyse zaten asla gececek turden degil.

Ne kadar sacma seyler icin calistigimizi, gencligimizi bosa gecirdigimizi farkettim. Ne kadar igrenc bir rekabetin icin de bosu bosuna didinip durmusuz. Universite sinavinda birinci olup en iyi tip fakultesine gitsen 7 yil igrenc bir sekilde calismaya devam edersin. Ardindan bu calisma sureci olume kadar devam eder. Harab olmus bir sekilde mezun olursun, ardindan nobetler, kaybolan uyku kavrami, uzmanlik sinavi, egitimi derken evlenirsin –belki yine doktor olan biriyle- sonra cocuklari olur, sorunlu bir evlilik yasarsin. Para kazanma hirsiyla dolup tasar gozlerin. Bazi zamanlar etik olmayan davranislarin olur. Cok istedigin arabayi almak icin ihtiyacin olan parayi,ameliyata ihtiyaci olmadigi halde kandirip amerliyat ettigin masumdan alirsin. Bazi hastalara kopek gibi davranirsin, ameliyat masasindaki fakir ya da kimsesiz adami inek keser gibi kesersin, sifir duyguyla. Bu arada malin ve paralarin birikir. Sacma sapan cocuklarin olur, simarik, paraya doyms,saygisiz… Onlar sorunlu bir sekilde buyurler ve paran icin seni sevmeye baslarlar. Bir sure sonra saclarin tamamen dokulmustur -tip ogrencilerinin saclari genelde universite yillarinda dokulmektedir- saclarin beyazlasmis, piril piril cildin buzusmus, igrenc sekilde deforme olmustur. Gozlerinin isiltisi gitmistir, gozluklerin altinda yorgun ve sinirli bir adam yasamaktadir artik. Kilo alirsin hareketsizlikten, her yerinde agrilar olusmaya baslar. Git gide normallesen, rutinlesen sex hayatin gittikce kotuye gider. Penisin artik zor sertlesiyordur, bir sure sonra en son ne zaman sertlestigini unutursun. Uyumaktan sevismeye bile vakit bulamazsin, Devletten emekli olur ozele gecersin, parayi kirarsin. Ama artik hersey bos gelir, mesleginin zirvesinde olsan, alabilecegin en iyi arabaya sahip olsan ve en guzel evde otursan da artik seni bunlar tatmin etmemeye baslar. Ben omrumu bunun icin  mi harcadim dersin.Gotun buyuk ihtimal intihar etmeyi yemez, geberene kadar dertlerle yasarsin, avunacak seyler bulurusn belki de bu zamanlar. Olumu unutmaya calisir durursun. Sonra olum vakti gelir, belki de acili hastaliklardan, rahatsizliklardan sonra. Ardindan bildigimi sahne, sonsuz karanlik… Hic birsey yasayamadan, hayattan zevk almadan, belki de Anadolu’nun bir kosesinde geberirsin. Cocuklarin senden kalan paranin sevinciyle oh be iyi ki oldu der. Belki de elden ayaktan dustugunde sana bakmak zorunda kaldilar. Sinirli, uyuz gelinler, hain damatlar hain akbabalar gibi etrafindaydi belki de. Pismanlik oldurmustur belki de seni, cocuklarin icin biriktirdigin paralar, onlarin egitimi icin, modern bireyler olmalari icin harcadigin paralar gozunun onune gelmistir olmeden once.
Gozlerin kapanmadan aydinliga, gozunun onunden gece o film ne kadar da monotondur senin icin. Doguyorsun; sonra kitaplar, sinavlar, yarislar, rekabet, fesatliklar, ihtiraslar, para hirsi …

Iste Turkiye’nin en iyisi olsan da sonun bu olacak mutlaka. Oyleyse neden bu rekabet, savas, bu sonsuz mallik? Ne yazik ki ben de savastim bu acimasiz harpte. Neyse ki zararin neresinden donulse kardir. Ben dondum, darisi sizin basiniza.